مقایسه ویژگی های آنتی اکسیدانی عصاره های مختلف برگ گیاه بادرنجبویه (melissa officinalis) حاصل از دو روش استخراج غرقابی و استخراج به کمک امواج مایکروویو و تاثیر آن بر پایداری اکسایشی روغن سویا

هدف از این پژوهش استخراج ترکیبات فنولی برگ گیاه بادرنجبویه یا melissa officinalis با دو روش استخراج (غرقابی و مایکروویو) و حلال های (آب، متانول 80٪ و اتانول 50٪) در زمان های مختلف بود. مقدار فنول کل توسط روش فولین سیوکالتو سنجش شد و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با آزمون های مهار رادیکال dpph، قدرت احیاکنندگی آهن و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بررسی گردید. در هر دو روش، عصاره اتانولی بیشترین راندمان و عصاره آبی کمترین راندمان را در استخراج ترکیبات فنولی دارا بودند. همچنین نتایج نشان داد با افزایش زمان اشعه دهی در روش استخراج به کمک امواج ماکروویو، میزان استخراج نیز افزایش یافته اما در روش غرقابی میزان استخراج ترکیبات فنولی تا زمان 18 ساعت روند افزایشی داشته و از آن به بعد کاهش یافته است. راندمان استخراج در روش استخراج با امواج ماکروویو نسبت به روش غرقابی بالاتر بود. نتایج بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های مختلف نشان داد کمترین ec50 در آزمون های مهار رادیکال dpph، قدرت احیاکنندگی و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل مربوط به عصاره اتانولی استخراج شده با ماکروویو بود. در نهایت عصاره اتانولی حاصل از ماکروویو که بهترین عملکرد را داشت، در سه سطح (250، 500 و 1000 پی پی ام) به روغن سویای فاقد آنتی اکسیدان اضافه و با آنتی اکسیدان سنتزی bht در دو سطح 100 و 200 پی پی ام مقایسه گردید. نتایج آزمون اندیس پراکسید و تیوباربیتوریک اسید نشان داد که با گذشت زمان، اکسیداسیون به خوبی مهار می گردد و غلظت 1000 پی پی ام عصاره اثر بیشتری در مهار اکسیداسیون داشته و نسبت به bht در هر دو غلظت بهتر عمل کرده است.